Maj roku 1945 zakończył działania wojenne. Rozpoczął się okres odbudowy zrujnowanej ojczyzny, a także powrót ludzi do normalnego życia, do kontynuowania swoich zamiłowań
i pasji przerwanych okresem wojny. Grupa przedwojennych myśliwych, sympatyków łowiectwa z terenów gminy Waśniów, Kunów, Grzegorzowice podjęła działania w celu organizacji Koła Łowieckiego. Do grupy inicjatorskiej należeli m.in.: Mazur Jan – felczer z Kunowa, Karwiński Ignacy, Pańczyk Jan z Waśniowa, Raczyński Józef, Kotwa Jan z Nosowa, Sieniek Józef
z Cząstkowa, Skorupa Stanisław, Wiącek Józef, Sadkowski Marian oraz Henryk Piwowarczyk. Koło zostało z zarejestrowane w 1948r. w Opatowie, siedzibie powiatu, do którego należeli myśliwi z w/w gmin. Koło otrzymało w dzierżawę tereny łowieckie położone między Kunowem, Waśniowem a Starą Słupią. Były to tereny typowo polne z niewielkim kompleksem leśnym
o pow. 600 ha. Zwierzynę łowną na tych terenach stanowiły sarna polna, zając, kuropatwa, której stan, pomimo niedawno zakończonych działań wojennych, był stosunkowo wysoki.
Pierwszym prezesem nowopowstałego koła został kol. Jan Mazur, łowczym kol. Ignacy Karwiński. Grono członków poza w/w założycielami uzupełniły wkrótce następujące osoby: Raczyński Józef, Gołasa Wacław, Pyza Jan, Gąsior Stanisław, Świątkiewicz Stanisław.
Siedzibą zarządu koła był początkowo Kunów, a później przeniesiono ją do Waśniowa, po zmianie na stanowisku prezesa koła którym został kol. Ignacy Karwiński. W tym czasie koło pozyskało niewielki obszar leśny w okolicy Krynek, który próbowano zasiedlić populacją daniela. W 1952r. po kolejnej zmianie na stanowisku prezesa koła siedzibę zarządu przeniesiono do miejscowości Cząstków. Nowym prezesem został kol. Stanisław Skorupa, a łowczym kol. Józef Sieniek. W tym okresie szeregi myśliwych zasilili koledzy: Jan Maliszewski, Feliks Sadkowski, Mieczysław Czerwiński, Jan Mazur, Bolesław Kuśnierz, Bronisław Sadowski, Edward Słupski, Henryk Wróblewski. W większości byli to pracownicy Kopalni Pirytu „Staszic” w Rudkach. Na wniosek tej grupy myśliwych zmieniono siedzibę i ustalono nazwę koła na „Górnicze Koło Łowieckie” w Rudkach. W tym okresie koło liczyło ponad 22 członków. Pozyskało też nowe obwody łowieckie w okolicach Złotej Wody i Barda. Obwody te były bardzo ubogie w zwierzynę, gdyż
w tym rejonie w roku 1945 przebiegała linia frontu. Prawidłowa gospodarka łowiecka pozwoliła w krótkim czasie poprawić stan zwierzyny na tyle, że w obwodach tych z powodzeniem dokonywano odłowów żywych zajęcy. Rok 1956 to kolejna roszada na stanowiskach zarządu koła. Prezesem koła wybrano Stanisława Godowskiego, sekretarzem Edwarda Słupskiego, łowczym Józefa Sieńka, skarbnikiem Jana Mazura. Kolejne walne zebranie koła przynosi zmianę na stanowisku prezesa, którym zostaje Stanisław Świątkiewicz.
Powołana zostaje komisja rewizyjna pod przewodnictwem Henryka Piwowarczyka. Kolejne lata pracy tego zarządu to okres planowej gospodarki łowieckiej. Rozpoczęto w tym czasie proces zasiedlania łowisk bażantem. Działania te z pozytywnym rezultatem kontynuowane są do dnia dzisiejszego. Aby zapewnić dla koła odpowiednią ilość środków finansowych organizowano polowania dewizowe na kuropatwy
i odłowy żywych zajęcy.
W roku 1986, po likwidacji kopalni pirytu, zmieniono nazwę Koła na „Góra Chełmowa”. Nazwę zaczerpnięto od Góry Chełmowej, która znajduje się w otulinie ŚPN, nieopodal Rudek. Chełmowa Góra stanowi izolowany kompleks leśny, mając charakter kopulastego wzniesienia, górującego nad rozległymi terenami rolniczymi. Uważna jest za jeden z najcenniejszych przyrodniczo obszarów ŚPN. Tutaj znajduje się rezerwat modrzewia polskiego. Na Górze Chełmowej można obserwować wiele unikalnych gatunków roślin i zwierząt związanych z tym drzewem. Na modrzewiu żerują liczne owady, np. ciga modrzewiowa, piśmica modrzewianka, szczeliniak modrzewiowiec. Z drzewem tym związane są również 2 gatunki endemicznych motyli – żywiczaneczka świętokrzyska i żywiczaneczka łysogórska. Wśród ssaków spotkać można: zębiełka karliczka, koszatkę zwyczajną, lisy, borsuki, sarny i dziki. W swych wędrówkach po okolicy warto chociaż na chwilę tutaj zawitać.
W roku 1964 do koła wstępuje kolejna grupa młodych myśliwych, są to koledzy: Gustaw Różalski, Kazimierz Sieniek, Stefan Skorupa, Jerzy Sadkowski, Marian Kozłowski, Sylwester Doch. Kolejne lata
i kolejni w szeregach koła. W latach 80-tych grono członków koła powiększają koledzy: Marian Wiśniewski, Krzysztof Skowronek, Leszek Bugaj, Stanisław Czaja, Zygmunt Mazur, Stefan Wiśniewski, Maciej Kotwa, Mieczysław Libuda oraz niemacierzysty członek Kazimierz Staniek.
W roku 1989 zmiana pokoleń w zarządzie koła. Prezesem koła walne zebranie wybiera kol. Krzysztofa Skowronka, sekretarzem Zygmunta Mazura, Skarbnikiem Jana Mazura a łowczym Józefa Sieńka.
Do zarządu wchodzi także kol. Leszek Bugaj. W 1992 roku po rezygnacji Jana Mazura skarbnikiem koła zostaje Marek Wiśniewski a po rezygnacji Józefa Sieńka łowczym koła zostaje Leszek Bugaj. Do Zarządu koła na kolejnym zebraniu walnym wchodzi Kazimierz Sieniek. W kolejnych latach do krainy wiecznych łowów odchodzą nasi wspaniali myśliwi: w 2004 roku długoletni skarbnik koła Jan Mazur, w 2005 roku długoletni łowczy koła Józef Sieniek, w 2009 roku łowczy koła Leszek Bugaj a w marcu 2011 roku wiceprezes Kazimierz Sieniek. Spowodowało to kolejne zmiany w Zarządzie koła. W 2010 roku na łowczego koła zostaje wybrany kolega Przemysław Gierczak, a skład Zarządu uzupełnia kolega Jarosław Bilski.
Komisja rewizyjna pracuje w składzie: Mieczysław Libuda – przewodniczący, Marian Borowiecki i Marian Kozłowski – członkowie.
Obecnie nasze koło dzierżawi 2 obwody – nr 62 i 64 o łącznej powierzchni 10.048 ha. W międzyczasie
w roku 1985 utracono decyzjami administracyjnymi obwód 75 usytuowany w okolicach Złotej Wody, Łagowa, Barda. Była to duża strata dla koła, które tracąc położone tam obwody leśne, utraciło możliwość pozyskania zwierzyny grubej. Ostatnie lata to przykład prawidłowo prowadzonej gospodarki hodowlano – łowieckiej. Od kilku lat obwody systematycznie zasilane są bażantem w ilości 100-150 szt. rocznie, dzięki czemu bażant jest w tych obwodach obecny na stanie. Podjęto również w ostatnim czasie próby zasiedlenia okolic Kunowa królikiem. Prowadzone były odstrzały dewizowe na kuropatwy i odłowy żywych zajęcy. W ostatnich latach powrócono do kontynuowania tradycji wspólnych polowań wigilijnych i obchodów św. Huberta.
Na zakończenie należy wspomnieć o tej grupie myśliwych, którzy odeszli do krainy wiecznych łowów. Byli wśród nich: Świątkiewicz Stanisław, Doch Sylwester, Skorupa Stanisław, Pyza Jan, Kwietniewski Jan, Sadkowski Jerzy, Wiącek Józef, Bojara Michał, Sadkowski Feliks, Pańczyk Jan, Czerwiński Mieczysław, Wiekiera Władysław, Maciąg Władysław, Jasiak Jan, Bednarski Władysław, Mazur Jan, Gaj Marian, Kamiński Bolesław, Sitek Mikołaj, Nowak Jan, Wróblewski Henryk, Żaczyński Jan, Kotwa Jan, Nowocień Władysław, Kuśmierz Bolesław, Dzioba Bronisław, Blach Stanisław, Karwiński Ignacy, Wróblewski Jerzy, Zasada Stanisław, Odziemkowski Stanisław, Raczyński Józef, Mazur Jan, Słopski Edward, Sieniek Józef, Kita Władysław, Bugaj Leszek, Sieniek Kazimierz, Kotwa Maciej – ludzie sercem i duszą oddani łowiectwu.
Darz Bór.